Woensdag 10 september

Aankomst in Spanje,

het begin van ons avontuur

De auto ligt nog bijna in duigen van alle bagage, het vliegveld gonst van activiteit en wij staan te trappelen van opwinding, eindelijk is het zover, onze vakantie in Spanje begint!

Al vroeg in de ochtend worden we opgehaald door Laura en met z’n vieren rijden we richting Schiphol.

Het gevoel van vrijheid en avontuur hangt al in de lucht.

Twee uur later landen we op Spaanse bodem.

Het vage zonnetje begroet ons, de geur van zee en warmte dringt direct binnen, en het Spaanse leven voelt meteen vertrouwd en uitnodigend.

We pakken het busje dat ons naar de huurauto brengt en Alexandra rijd ons richting Santa Susanna. Onderweg passeren we een stukje Barcelona,

aan de ene kant zien we de zee, aan de andere kant de bergen.

Het Spaanse sfeertje, dat ik en Ronald voor het laatst voelden in respectievelijk 1984 en 1989, komt meteen weer helemaal terug.

Bij het hotel worden we verwelkomd door een uiterst vriendelijke receptioniste.

Af en toe gooit ze een Nederlands woordje in het gesprek, en zo ontstaat een leuk, spontaan praatje.

We zetten onze koffers in de fijne kamer en maken een eerste wandeling over de wandelpromenade.

Tegen vijven krijgen we trek, niet vreemd, want we hebben vandaag weinig gegeten.

We strijken neer bij Il Veneziano, waar we genieten van kip en hamburgers, allemaal geserveerd met frietjes.

En natuurlijk mag de eerste kan sangria niet ontbreken, wat smaakt die verrukkelijk!

Later kopen we nog een ijsje en wandelen richting de zee.

Terug in het hotel nemen we plaats in de bar en bestellen alle drie een cocktail.

Op de achtergrond speelt het Duo Leslie en Agnes,

en al snel raken we in gesprek met een aantal andere Nederlanders.

De sfeer is ontspannen en gezellig,

precies zo starten we onze vakantie zoals we gehoopt hadden.

Donderdag 11 september 

Herinneringen in Calella

Na een vermoeiende dag gisteren hebben we heerlijk geslapen en zelfs de wekker gemist.

Met een fris en gladgestreken gezicht schuiven we aan bij het ontbijt..

Als we het ontbijt binnen hebben lopen Alexandra en ik een rondje.

We bellen Ronald dat we weer terug zijn en op het terras nemen we gezamenlijk een koffietje. 

De voorspellingen qua weer is de aankomende drie dagen niet best,

het zal wat frisser zijn en regenachtig.

We gaan het zien, misschien valt het uiteindelijk mee.

We besluiten om met de auto naar Calella te rijden.

Het is niet ver weg en is de plaats waar Ronald vroeger met vrienden vakantie vierden.

Zon, zee, zuipen en slapen je snapt het wel.

Het eerste waar we naar toe gaan is het hotel (Hotel President)

waar Ronald en zijn vrienden de eerste 2 jaar gelogeerd hebben..

Het is een mooi hotel in een niet zo fijne buurt.

We lopen door de straat die vroeger bruiste van het nachtleven,

met discotheken en bars vol muziek, lichtjes en gelach.

Nu Ronald hier weer loopt,

 komt bij hem die sfeer van toen weer even terug in zijn gedachten

en verteld hij zijn herinneringen aan ons. 

Er is nog maar weinig van over. 

We gaan linksaf en komen in de winkelstraat, veel winkels zijn nog niet open vanwege de siësta. 

We kopen een cadeautje en verderop een broodje. 

We gaan op een mooi terras zitten en de ober wil niet komen,

als we hem erop attent maken dat we een drankje willen bestellen gooit hij de kaarten op tafel en zegt 

,, je moet via de QR-code bestellen,, en dat met een arrogant gezicht.

We pakken onze biezen en nemen plaats aan de overkant bij  Coques Amanides waar de locals zitten. 

We bestellen 2 glazen Rosa (rosé) en voor Alexandra een frisje.

Jawel, zij moet straks nog terug rijden.

We raken in gesprek met twee Spaanse dames die ooit stewardessen waren bij de KLM.

We lopen weer verder en Ronald herkent het pleintje en verteld dat hij daar wel eens gepofte kastanjes kocht. 

We gaan het kerkje op het plein bezoeken en lopen weer verder.

Alexandra vind op internet een typische Spaans/Mexicaans restaurant (Cantinflas & Groucho's)

De zaak gaat net open en daarom kunnen we zelf een tafeltje uitzoeken. 

Langzaam aan loopt de zaak vol.

Het personeel op leeftijd maar zo ontzettend vriendelijk en gezellig,

we maken een praatje met één van de mannen, hij verteld ons dat de zaak al 41 jaar bestaat,

en wie weet heeft Ronald daar toentertijd gegeten.

We bestellen 5 soorten Mexicaanse en Spaanse tapas, een kan sangria en een frisje. 

We genieten volop van het eten en de sfeer.

Een echte aanrader als je in Calella bent.

Als we bijna bij de auto zijn laten we ons op de foto zetten bij de stadsletters van Calella

Vrijdag 12 september 

Barcelona

Na het ontbijt stappen we op de trein naar Barcelona.

De trein is al redelijk vol, maar gelukkig hebben we een plekje weten te bemachtigen.

Bij elk station stapt er weer iemand in, waardoor de coupé al snel erg druk wordt.

Bij de derde stop komt een man binnen met zijn gitaar.

Hij speelt een paar nummers en al snel zingen de passagiers gezellig mee,

een onverwachte muzikale verrassing tijdens de anderhalf uur durende reis.

Bij het uitstappen staan we midden op Plaça de Catalunya.

We zoeken een terras op en genieten van een koffie terwijl we het bruisende plein in ons opnemen.

Ronald vindt het heerlijk om over de Ramblas te slenteren.

We lopen een theater binnen om het van dichtbij te bekijken en

steken de straat over naar de Barça-winkel, waar we natuurlijk ook even binnen kijken.

Verderop ontdekken we de foodmarket, een ware belevenis.

Alles is prachtig ingericht en zorgvuldig verzorgd.

Alexandra en ik raken echter een beetje uitgekeken op de eindeloze Ramblas.

We slaan een zijstraat in en stuiten op een charmant hofje vol artistieke winkeltjes en een knus cafétje, waar we even een drankje nemen.

Na onze pauze wandelen we verder via allerlei straatjes, de een nog leuker dan de ander.

Hier en daar maken we een foto om de sfeer vast te leggen.

Onderweg stappen we ook een kerk binnen.

In stilte lopen we een rondje door het gebouw,

totdat iemand met een bankje schuift,

het geluid klinkt verrassend luid en iedereen kijkt even op, nieuwsgierig waar het vandaan komt.

Daarna bezoeken we het grote warenhuis El Corte Inglés.

Het is heerlijk om er rond te lopen, en al snel krijgen we enorme trek.

We besluiten te eten op de bovenste etage bij La Place.

Na een smakelijke maaltijd en vijf kwartier hobbelige treinrit komen we weer aan in Santa Susanna.

Terug in het hotel lopen we nog even naar de bar en

drinken we een gezellig drankje met onze vrienden.

Zaterdag 13 september

Hollands weer in Spanje

Vandaag ontbijten we iets later dan normaal.

Voor de derde dag op rij is het geen weer voor zwembad of strand,

de voorspellingen beloven de hele dag regen.

Toch laten we ons de dag niet verpesten.

Wanneer het even droog is, kruip ik op het balkon met mijn tablet.

Terwijl de druppels in de verte zachtjes neervallen,

lukt het me om wat zinnen op papier te zetten.

Het voelt knus en ontspannen, een soort rustig ochtendmomentje tussen de buien door.

Zodra de regen iets afneemt, besluiten we een wandeling te maken naar het winkelcentrum.

Binnen is het lekker warm en droog, en we snuffelen rustig rond in de winkels.

Met een gevulde tas keren we terug naar het hotel,

een kleine overwinning op het natte weer.

Voor een late lunch strijken we neer bij Jerommeke, een gezellig Hollands café.

Het comfort van een heerlijke maaltijd en het bekende Hollandse interieur doen goed na een natte dag.

Na de lunch boeken Alexandra en ik een gezicht- en halsmassage.

Alexandra mag als eerste, en drie kwartier later neem ik plaats op de massagetafel.

Wat een heerlijke ontspanning.

het rustige muziek en de zachte handen van de masseuse

maken dat ik zelfs af en toe wegdommel.

Wanneer de dame zegt dat de massage klaar is, denk ik,

 nu al? Van mij had het nog wel wat langer mogen duren.

’s Avonds blijven we in het hotel.

Het diner is perfect, smaakvol en verzorgd.

Daarna zoeken we de bar op, waar we een kaartspelletje pesten spelen,

genieten van een cocktail, luisteren naar de muziek van de band en kletsen met onze vrienden Hennie & Myrna en Jimmy & Jaqueline.

De regen buiten lijkt ineens ver weg, terwijl binnen de gezelligheid en warmte volop aanwezig zijn.

Een dag zonder zon, maar vol ontspanning, kleine ontdekkingen en mooie momenten samen.

Zondag 14 september 

Eindelijk zon

Zoals iedere ochtend beginnen we de dag met ontbijt.
De ontbijtzaal ligt in de kelder, maar oogt fris dankzij de lichte kleuren bruin en wit, gecombineerd met posters van zeegezichten in helderblauw.

Het eten is uitstekend,  we moeten ons echt beheersen om onszelf niet tonnetje rond te eten.

Na het ontbijt zoeken we een ligbedje bij het zwembad op.

De zon schijnt en het is heerlijk ontspannen.

Al snel komt het animatieteam langs,

een man en een vrouw vragen of we mee willen doen met een balspel.

Alex en ik zijn van de partij.

Niet veel later staan ze er opnieuw, dit keer met de vraag of we zin hebben in water-aerobics.

Natuurlijk zeggen we weer ja, en zo blijven we lekker in beweging.

In de middag doet Ronald mee met een potje waterpolo,

terwijl Alex en ik vanaf de kant toekijken met een frisje en een schaal nacho’s.

Het team van Ronald wint en krijgt als beloning een drankje aangeboden, de sfeer zit er goed in.

’s Avonds maken we een wandeling over de promenade, langs gezellige restaurants en winkeltjes.

We strijken neer bij Restaurant The Kings, waar we heerlijk eten.

Een smakelijke afsluiting van een fijne dag.

Maandag 15 september

Spookachtig Malgrat de Mar

Vandaag is het 27 graden, een perfecte dag om weer neer te strijken bij het zwembad.
Ronald doet opnieuw enthousiast mee met het waterpolo,

terwijl Alex en ik ons vermaken met het speerwerpen.

Daarna neem ik een douche, terwijl Ronald en Alex zich aansluiten bij een potje darten met andere gasten.

Wanneer ook zij opgefrist zijn, rijden we richting Malgrat de Mar.

In de jaren ’80 stond deze plaats bekend als een bruisend vakantieoord,

vooral populair vanwege het strand en het uitgaansleven.

Maar wanneer wij de stad binnenrijden, zien we vooral stilte,

vervallen huizen en een wat grimmige sfeer.

We maken nog een rondje, misschien zitten we in de verkeerde buurt,

maar helaas, dat blijkt niet zo te zijn.

Omdat de trek toeslaat, zoeken we een restaurantje uit dat er verzorgd uitziet en waar in elk geval al wat tafeltjes bezet zijn.

We bestellen twee pizza’s en een schnitzel met friet.

Het eten smaakt verrassend goed, dat is een fijne meevaller.

Terug in het hotel wacht ons een aangename verrassing,

twee dames en twee heren geven een prachtige flamencoshow.

Hun dans is sierlijk en vol passie.

Daarna neemt het duo Leslie en Agnes het podium over.

Al snel zit de sfeer er weer helemaal in, wat een geweldige artiesten!

Toch hangt er voor ons een vleugje weemoed in de lucht.

Het is namelijk de laatste avond van onze vrienden.

We hopen dat we morgen de kans krijgen om afscheid van hen te nemen.

Dinsdag  16  september 

Tripje via de Bergen richting Zee

Vandaag staan we een uurtje eerder op.
Ons oorspronkelijke plan was om opnieuw naar Barcelona te gaan, maar na het ontbijt besluiten we de planning om te gooien en gewoon een stuk te gaan rijden.

Onze eerste stop is Maçanet de la Selva, het dorp waar Mike van B&B Vol Liefde zijn B&B runt.

De route erheen gaat dwars door de bergen.

Met de vele scherpe bochten en auto’s die met 90 kilometer per uur voorbij razen, is het best een uitdaging. Gelukkig rijdt Alex rustig, veiligheid staat bij ons voorop.

Het uitzicht onderweg is adembenemend: hoe hoger we komen, hoe mooier de vergezichten.

Eenmaal in het dorp aangekomen blijkt het er erg rustig.

Alle winkels zijn gesloten, alleen één café is open.

We nemen plaats op het terras en bestellen iets te drinken.

Nadat het drinken op is, wandelen we terug naar de auto.

Het dorp maakte niet veel indruk, maar misschien kwam dat door de stilte.

Daarna rijden we door naar Tossa de Mar.

Hier zoeken we eerst een plekje om te lunchen, waarna we richting het strand wandelen.

We zijn direct onder de indruk, wat een levendige, gezellige plaats.

De winkels zijn open, de sfeer is gemoedelijk en de mensen zijn vriendelijk.

In de verte zien we een toren en een stadsmuur, dit blijkt een heus fort te zijn.

We lopen eroverheen en genieten van het uitzicht, helderblauw water, bootjes dobberend op zee, het strand en de daken van Tossa de Mar die zich uitstrekken tot ver achter de heuvels.

Het is werkelijk betoverend.

Onderweg komen we een beeld tegen van Ava Gardner,

die hier de hoofdrol speelde in de film Pandora en de Vliegende Hollander (1951).

Beneden op een terrasje nemen we nog een verfrissing voordat we door de sfeervolle straatjes teruglopen naar de auto.

Onderweg besluiten we om in Santa Susanna bij de McDonald’s te eten,

gewoon even zin in een vette hap.

Terug in het hotel sluiten we de dag af op het balkon van onze kamer.

We kletsen nog wat na, en niet veel later doen we het licht uit.

Woensdag 17 september

Op visite

Rond 12 uur hebben we afgesproken met de ouders van Tim in Blanes.

Peter en Marja verblijven daar op de camping.
Als we aankomen, staat Peter ons al op te wachten.

Bij de receptie krijgen we een polsbandje, zodat iedereen kan zien dat we op bezoek zijn.

Peter leidt ons eerst even rond.

Hij laat zien waar de wasmachines staan, waar mensen hun afwas doen en waar de toiletten en douches zijn. Zo weten we in ieder geval waar we nummer 1 en 2 kwijt kunnen, grap ik.

Onderweg kijken we nieuwsgierig naar de caravans en campers; iedereen heeft zijn plek op een eigen, gezellige manier ingericht.

Bij hun caravan worden we hartelijk ontvangen door Marja, en meteen raken we aan de praat.

Er wordt Sangria volgens eigen recept ingeschonken en er verschijnen allerlei lekkernijen op tafel,

pure verwennerij.

Het gesprek loopt vanzelf, er valt geen moment stilte, en de sfeer is ontzettend gezellig.

Marja wandelt later nog even met ons mee richting zee, waar we samen wat zitten en genieten van het uitzicht.

Daarna is het tijd om afscheid te nemen.

Peter en Marja lopen met ons mee naar de auto en we zwaaien elkaar uit.

Terug in het hotel stuur ik nog een berichtje dat we veilig zijn aangekomen. ’

s Avonds eten we in het hotel, en ook dat smaakt weer uitstekend.

Donderdag 18 september

Zwembad

Na het ontbijt vertrekt Alex al vrij snel naar het zwembad.

Een oudere man zit in relaxte houding op de bank nauwelijks vijf minuten later zit hij verdiept in zijn telefoon met het geluid zo hard dat iedereen kan meegenieten.

Het lukt me toch om een paar zinnen op de tablet te zetten, gelukkig belt Ronald me op dat hij klaar is.

Nadat ik de tablet boven heb gelegd gaan Ronald en ik een wandeling over het strand maken .

Het strand loopt niet lekker op je blote voeten maar ook niet met slippers aan,

het strand bestaat namelijk uit kleine steentjes. 

De waterschoenen liggen nog in de kamer,

morgen maar meenemen, als we een duik gaan nemen in zee.

We wandelen verder over het pad langs de zee en via een tunneltje komen we uit op de promenade.

Als we terug zijn, zoeken we ook een plekje bij het zwembad.

Het is heerlijk weer: 26 graden.

We wisselen af tussen zwemmen, zonnen en af en toe de ogen dichtdoen.

Niets hoeven, alleen ontspannen. Voor mij niet te lang, want dan slaat de verveling toe.

Ronald haalt mijn tablet van de kamer, zodat ik weer wat te doen heb.

’s Avonds eten we in Lua, het restaurant dat bij het hotel hoort.

Het eten is verrukkelijk en de band die speelt is fantastisch.

Na het diner wandelen we over de promenade.

We luisteren even naar muziek bij een ander hotel, kijken bij de kraampjes en trakteren onszelf op een ijsje.

De muziek in ons eigen hotel slaan we over, we gaan direct terug naar de kamer,

waar we de avond rustig afsluiten.

Vrijdag 19 september 

Zon Zee Strand

Alex gaat naar de nagelsalon terwijl Ronald en ik naar het strand vertrekken met de waterschoenen al aan.

We leggen ons handdoekje vlak bij het waterlijn neer en lopen meteen de zee in..

het water is prachtig helder en de bodem is goed te zien.

De temperatuur is heerlijk  zelfs nog aangenamer dan die in het zwembad.

In het water raken we aan de praat met een man uit Rotterdam 

Na een tijdje gepraat en gezwommen  te hebben gaan we gezamelijk het water uit.

We liggen even te ontspannen totdat Alex belt dat ze alweer terug is in het hotel.

Toch besluiten we nog een laatste keer de zee in te duiken voordat we richting hotel gaan.

Daar vinden we hebben een heerlijke plek bij het zwembad.

Aan het einde van de dag frissen we ons op in onze kamer.

Eerder deze week hadden we een Koreaans restaurant gezien, waar je zelf vlees en of vis kunt grillen en dat samen met eventueel groente in een slablaadje eet, natuurlijk hebben ze er ook heerlijke sushi.

Van verschillende mensen hadden we al gehoord dat dit een aanrader was.

Bij binnenkomst worden we vriendelijk naar onze tafel begeleid door een Spaanse dame.

Even later komt er een man naar ons toe die ons in het Nederlands aanspreekt.

Tot onze verrassing blijkt hij een van de eigenaren te zijn.

Hij vertelt dat er ook een vestiging in Amsterdam is.

Ronald en ik herinneren ons dat we daar ooit al eens Koreaans hebben gegeten.

Nieuwsgierig zoek ik het op, en inderdaad: het blijkt hetzelfde restaurant te zijn.

Het eten smaakt opnieuw fantastisch en met een voldaan gevoel keren we terug naar het hotel.

Ronald en ik nemen nog even plaats op het terras, maar we zijn al snel moe en besluiten dat het tijd is om naar bed te gaan.

Zaterdag 20 september 

Stad Bezoeken 

We merken dat het steeds lastiger wordt om ’s ochtends ons bed uit te komen.

Toch schuiven we elke dag rond dezelfde tijd aan bij het ontbijt.

De lucht is zwaar bewolkt, dus besluit ik mijn blog bij te werken.

Op het terras nestel ik me met mijn laptop,

terwijl Ronald en Alex zich in het bubbelbad installeren.

Ineens breekt de zon door en het zweet breekt me uit.

In de lounge neem ik plaats.

De koffie raakt op en de blog is weer even up to date.

Tijd voor een duik in het zwembad.

Snel ga ik naar de kamer om mijn bikini aan te doen 

Bij de kamer aangekomen zie ik dat ze de kamer aan het schoonmaken zijn, 

ik maak rechtsomkeert en ga zitten bij het zwembad.

Alex en Ronald liggen in het zwembad en ik geniet van de zon. 

Onderweg halen we bij Jerommeke een paar simpele kadetten met ham en kaas,

wat hebben we die eigenlijk gemist.

Daarna stappen we in onze mooie blauwe auto en zo'n drie kwartier later rijden we Girona binnen. 

We komen in een bredere straat terecht met aan de ene kant gezellige horecatentjes

en aan de andere kant winkeltjes. 

Wat een prachtige stad, vooral het oude gedeelte vol authentieke panden en schattige winkeltjes.

In een gezellige straat met terrassen en boetieks valt ons oog ineens op vier mannen.

Eén draagt een wel héél strakke broek, de ander loopt in korte broek en T-shirt.

Dan rent een Engelse jongen in voetbalshirt naar hem toe voor een selfie.

Wij kijken elkaar verbaasd aan: zou dit een voetballer zijn?

Ronald duikt meteen in zijn telefoon, maar we komen er niet uit.

Even later zien we een poster bij Foot Locker en herkennen we de man:

Jude Bellingham van Real Madrid! Alleen… hij speelde die dag een wedstrijd tegen Espanyol.

De medewerker van de winkel viel letterlijk stil toen we dit vertelden en bleef hoopvol naar buiten kijken, alsof de ster elk moment weer kon verschijnen.

We wandelen verder en komen uit op een plein met gezellige terrassen.

We nemen plaats en bestellen verschillende gerechten.

Niet alles valt in de smaak, maar we genieten toch van de sfeer.

Opvallend zijn de enorme rijen bij de meeste restaurants,

een goed teken dat we in een geliefd stukje Girona zitten.

De terugweg verloopt iets langer door een flinke aanrijding,

maar eenmaal terug in het hotel wacht ons opnieuw een verrassende avond.

Op het grote podium brengen drie mannen een spectaculaire show vol acrobatiek.

Wij nippen intussen aan heerlijke cocktails en kijken vol bewondering toe.

Daarna is het de beurt aan het duo Leslie en Agnes.

Alex grapt nog: “Als ze maar niet Bailo Bailo spelen…” En ja hoor, dat is precies het eerste nummer dat ze inzetten.

We zingen luidkeels mee en lachen om de toevalligheid.

Het is weer een avond geworden voor in de boeken.

Zondag 21 september 

Onze laatste dag 

We ontbijten laat, maar het voordeel is wel dat het erg rustig is in de eetzaal.

Alex en ik doen een boodschapje, we ontmoeten Ronald bij het zwembad. 

De voorspellingen zijn niet best, regen en onweer.

Julio en Claudia van de Animatie schrijven onze namen al op om mee te doen met het aankomende spel,

ze gaan er namelijk al vanuit dat we mee doen. 

we hebben de grootste lol met z'n allen, en doen straks nog mee met het volgende spel. 

Als je op de eerste of tweede plaats komt win je een drankje, dat is toch lekker meegenomen. 

Uiteindelijk valt het weer erg mee en een paar druppels en een onweersbui.

We zitten nog lang op het terras  

te genieten van het drankje die we gewonnen hebben van de beide spellen. 

Vanavond schuiven we opnieuw aan bij Restaurant Lua.

De vorige keer was ons zo goed bevallen dat we er graag nog een keer terugkomen

En ook nu is het genieten, smaakvolle gerechten, een grote kan sangria van cava op tafel,

gezellige muziek van de goede band en de vrolijke bediening die de avond weer heel gezellig maakt.

Buiten trekken de onweersbuien onafgebroken voorbij, soms verlicht door een felle flits. 

Wanneer we afscheid nemen van het personeel, rest ons niets anders dan door de regen naar het hotel te gaan, maar zelfs dat kan de goede sfeer van de avond niet bederven.

Maandag 22 september

Terugreis vanuit Spanje

Na twee weken in Spanje is het tijd om terug te keren naar huis.

De wekker gaat om 4.45 uur, bij de receptie drinken we een kop koffie en eten we een cupcake,

we praten met een stel die ook weer terug naar huis gaan.  

We stappen in de auto richting Barcelona om de huurauto in te leveren.

Eerst moeten we nog even tanken. Dat lijkt simpel, het hele benzinestation kunnen we niet vinden.

We verliezen daardoor wat tijd, en die luxe hebben we eigenlijk niet.

Alsof dat nog niet genoeg is, belanden we ook nog in de file.

Tot overmaat van ramp stuurt Ronald Alexandra per ongeluk de verkeerde kant op.

Het gevolg: we komen veel te laat bij het verhuurbedrijf aan.

Gelukkig weet Ronald zich er handig uit te praten.

Als een echte Brugman legt hij alles uit, en tot onze opluchting gaat het verhuurbedrijf akkoord,

we mogen de auto zonder volle tank en ondanks de vertraging inleveren.

Wat een meevaller!

Het shuttlebusje richting de luchthaven staat al op het punt te vertrekken,

maar de chauffeur wacht nog heel even op ons.

Zo halen we het tóch ruim op tijd het vliegveld.

Eenmaal ingecheckt hebben we nog zo’n anderhalf uur over.

We doen wat laatste boodschappen en stappen daarna in het vliegtuig.

Twee uurtjes vliegen klinkt kort, maar de reis voelt vermoeiend.

De stoelen zijn krap en door de weekendtas onder de stoel voor ons

kunnen we onze benen nauwelijks kwijt.

Geen wonder dat we alle drie last krijgen van kramp en onrustige benen.

Terug op Nederlandse bodem

Gelukkig landen we heelhuids op Schiphol.

Daar hebben we contact met Laura, die net haar werkdag afrondt.

Zij komt ons ophalen en zo rijden we samen weer naar huis.

Een vermoeiende dag, maar fijn om terug te zijn.